Vier handen op een lege buik
door Stichting Rouwkost
Ik mis een stuk van mijn hart.
Samen met mijn vrouw verloor ik een zoon en dochter. We maakten een intense periode door die onze relatie testte, veranderde en vormde. Stichting Rouwkost komt na het boek ‘Papa’s rouwen ook’ nu met:
‘Vier handen op een lege buik’,
over de impact van het verlies van een kind op relaties. Ons verhaal staat ook in dit boek.
Zo hopen we mee te werken aan heling en herstel. Er gaat namelijk vaak meer verloren dan een kind alleen. Wil jij hier ook aan meewerken? Doneer dan via deze link: https://lnkd.in/ep5CHRSn
Rouwen is liefde
van Luuc Smit en Manu Keirse
Verdriet is de keerzijde van liefde. Dood en afscheid boezemen velen angst in, omdat we collectief verleerd zijn wat rouwen is. Zo is de dood ook een vreemde voor ons geworden. Het onbekende maakt bang.
Kennis over rouw en verdriet kan die angst deels wegnemen. De schrijvers houden daarom een vurig pleidooi om rouw opnieuw de ruimte te geven in ons leven. Ze laten zien dat er meer dan één manier is om te rouwen. Ze schetsen een goed beeld van de vele gezichten van verdriet, ontmaskeren enkele hardnekkige mythes over rouw en bieden tegelijk ook de concrete handvatten aan die je kunnen helpen om houvast te vinden bij aangrijpend verlies.
En steeds is alles er van Marjoleine de Vos
Een wonderlijke stilte. Dat is het eerste waarover Marjoleine de Vos zich verbaast als ze het levenloze lichaam ziet van een man van wie ze zielsveel heeft gehouden.
Hoe laat een onpeilbaar verlies zich uitdrukken? Laverend tussen verzet en berusting, ongeloof en relativering tast zij haar gemis en herinneringen af. Ze leidt de lezer langs de woorden en beelden die denkers en dichters over de dood hebben opgetekend. Dit boek is een verstild en intiem essay over het zoeken naar taal voor het onzegbare. (Bron: Libris)
Jij ontbreekt aan mij
van Mirjam Rotenstreich
“Al ruim tien jaar ben ik moeder van een overleden kind”: met die alleszeggende zin opent dit boek en in feite wordt in deze zin ook reeds alles gezegd. Mirjam Rotenstreich spreekt over haar VGLT = Verdriet, Gemis en Leegte om Tonio.
Jij ontbreekt aan mij is een waardevol boek om mensen die een kind hebben verloren, beter te leren kennen.
De korte teksten zijn tussen 2020 – 2023 geschreven. (Bron: Evert van der Veen)
Ik las het boek: ‘Van missen krijg je het koud’
en schreef onderstaande recensie.
Handenwrijvend loopt ze naast me naar de uitgang van de begraafplaats. Ondanks het mooie weer rilt ze: “Ik krijg het er koud van,” zegt ze. Ik denk aan het boek: “Van missen krijg je het koud”, een boek van Sandra Jongeneelen en Wouter van der Toorn over de fysieke reacties op rouw. Ik probeer nog: “Ach, je mist zijn warmte”,
maar ik voel dat het verder gaat dan dat.
In het boek gaat het over fysieke gevolgen van rouwen, maar wel in de context van het hele verhaal: mogelijke fysieke reacties van iemand temidden van haar/zijn omgeving of in haar/zijn alleen-zijn.
“Ik ben het vergeten,” zegt hij, “hadden we dat afgesproken?”
“Ik ben elke ochtend om vijf uur wakker,” zegt ze, “gek he?”
“Ik lijk wel gek,” zegt hij, “ik ben helemaal van slag”.
“Ik kom nergens meer toe,” zegt ze, “ik ben zooo moe.”
Het zijn maar een paar zinnen die wij van nabestaanden horen.
“U bent niet gek, zeggen we, u bent in de rouw.
Het hoort erbij, ook al is het vervelend.”
Nu is er een boek waarin wordt uitgelegd hoe dat werkt, (jo)uw reactie op rouw. Er wordt niets vastgelegd in patronen, want iedereen heeft maar één goede manier om te rouwen: haar/zijn eigen manier.
Als je “Van missen krijg je het koud” leest, leer je inzien wat rouwen met je doet, voor je betekent en dat je er tijd en ruimte voor moet nemen en krijgen.
“Van missen krijg je het koud” geeft informatie en helpt je door reflectievragen te stellen. Daarmee is het wat mij betreft een geweldig boek voor nabestaanden, hun omgeving en mensen die werken in de uitvaartbranche. Ach nee, een boek voor iedereen, want niemand ontkomt aan rouw. Als je veel moet loslaten is het van belang dat je weer handvatten vindt. Dit boek zou zomaar zo’n handvat kunnen zijn.
Van missen krijg je het koud is een boek met een lintje! (Bron: LinkedIn)
Gelezen Hoogteverschillen van Julian Barnes
“In 2008 verloor Julian Barnes zijn geliefde vrouw na dertig jaar huwelijk. Hoogteverschillen gaat over die liefde en dat verdriet, maar ook over luchtballonnen en fotografie, twee dingen die in de negentiende eeuw voor het eerst samen werden gebracht. Daardoor kon de mens ineens nieuwe hoogtes verkennen, maar ook tot ongekende dieptes vallen.”
(Bron: Libris)
Ik las: Op de drempel van Coen Verbraak
Coen Verbraak sprak mensen die te horen kregen dat ze nog maar korte tijd te leven hebben. Acht geïnterviewden vertellen onomwonden over hoe het is om te leven in het zicht van het einde.
Hoe ga je om met alle emoties die bij dat sterven horen? Wanneer laat je het leven los? Hoe benoem je het onbenoembare?
Kortom: hoe ga je waardig dood?
Op de drempel is een boek over afscheid nemen, een inspirerend document over hoe het bestaan betekenis te geven.
(Bron: Libris)